14. O pracy słów kilka

22 miesięcy temu.

Moja praca. Dużo nowych ludzi. Zastanawiacie się co to było? Jak w połowie przypadków: konsultant telefoniczny. Sprzedawałam abonamenty, karty, telefony, internet. Na początku mi się nawet podobało. Pierwszego dnia posadzili mnie na jakieś 30 min do konsultanta, który wymiatał. Miał tak gadane, że nie mogłam się go nasłuchać. Nasłuchać, bo dostałam słuchawki i słuchałam jego rozmów. Potem nawet się razem "skumplowaliśmy". W pewien sposób mi imponował. I był zupełnie inny od facetów, którzy mi się wcześniej podobali. Inaczej wyglądał i inaczej się zachowywał. Ale miał tą ważną cechę - inteligencję i przebiegłość. Czy mi się podobał? Nie. Ale czułam do niego sympatię i on chyba do mnie też. Lubiłam obok niego siadać, moje stanowisko pracy obok Niego. Czułam się taką małą dziewczynką, a on był dla mnie taki mądry, pocieszny, mimo że nie opowiadałam mu o swoim życiu. Raz nawet kazał na siebie czekać po pracy i wracaliśmy razem. Potem on awansował i została tylko relacja: cześć, cześć. Raz mi pomógł znaleźć miejsce na sali, mnie biednej dziewczynce, ale już nie był taki sam. Był ważniejszy. A później widziałam, że znalazł sobie dziewczynę, szli pewnego razu przede mną trzymając się za ręce. Łeee... Wtedy nie istniałam. Była tylko Ona i On.

Do naszego teamu, co jakiś czas dochodziły nowe osoby. Z biegiem czasu, zaczęło robić się nerwowo, coraz mniej mi się tam podobało i moje psychika czasem nie wytrzymywała. Marzyłam o tym, żeby znaleźć się w swoim łóżku albo żeby przyszedł weekend w którym nie musiałabym iść do pracy, tylko pojadę do domu. 

Bardziej polubiłam jedną z koleżanek i trzech chłopaków, których posiadała nasza drużyna. Z jednym gadało się na przerwach, z drugim przezywało, z trzecim pod koniec przegadywało, że nie może mieć umowy jeśli ja też nie będę żadnej mieć. Szło nam wtedy łeb w łeb, tak samo źle. Wcześniej jakoś nie przepadałam za nim, miał dziewczynę i wydawał się taki strasznie ważny. Jednak gdy na Halloween mieliśmy się przebrać, zrobiło się jakoś luźniej i stał się milszy. Ostatniego dnia usłyszałam „Do widzenia Małgorzato”, uwielbiam gdy nagle facet do mnie tak powie! Takie to dla mnie ekscytujące. Kolejnego dowiedziałam się, że on już nie pracuje, odszedł. Ja wytrzymałam aż do stycznia. Od października do stycznia.

A „Małgorzato” mówił do mnie jeszcze Kolega z angielskiego.