13. Druga współlokatorka

Zaczynamy liczyć od nowa.

23 miesiące temu.

I nastał dzień kiedy musiałam wrócić do akademika. Tym razem zabrałam się z moimi pakunkami z koleżanką i jej chłopakiem, który ją zawoził do internatu. Było miło i wesoło, ale czułam jakiś mały dyskomfort spowodowany tym, że nie wiedziałam co mnie czeka na miejscu. A jedno raczej było pewne, na pewno czeka albo będzie czekać na mnie nowa współlokatorka o której nic nie wiem. 

Na recepcji okazało się, że nie ma klucza, a więc ktoś już go wcześniej musiał zabrać. Serce mi zawaliło, wjechałam windą z torbami na górę. Mój łącznik był zamknięty, weszłam drzwiami obok, od razu powitała mnie sąsiadka, stwierdzając, że Nowa wydaje się sympatyczna, ale nic o niej nie wie. Stanęłam przed swoim pokojem, zapukałam! Weszłam. Na górnym łóżku leżała w śpiworze mała blondynka. Miała bardzo czerwoną twarz, jakby wysypka? Kiedy się przedstawiła, trochę mnie sparaliżowało, jakieś głupie uprzedzenie co do imienia. Zaczęłyśmy wstępną rozmowę, była na pierwszym roku, pierwsze studia i pierwszy raz w akademiku. Nowicjusz. Dla mnie to dobra opcja, przynajmniej nie będzie się rządzić – pomyślałam.

Pierwsze dni były spoko, zwłaszcza, że nocowała u jakiś znajomych. Potem byłyśmy nawet na wspólnej imprezie, to ja ją zabrałam. Ja, ona, jej koleżanki i jeszcze jakieś inne. Moje przecież, moich przecież wtedy nie było. Była taka młoda i taka radosna.

Ona miała dwie koleżanki w akademiku i jakiś młodszych kolegów, którzy często ją odwiedzali. Taka trochę nieletnia hołota. Paliła i imprezowała, a ja poszłam do tej pracy na którą namówiła mnie koleżanka. Udało mi się ją zdobyć, przejść szkolenie. Poznałam tam wielu ludzi. Moje priorytety trochę zmieniły, chociaż nadal chciałam tego samego.

Mnie gonił czas ze wszystkim, ona dobrze się bawiła. I nie podobało się jej to, że śpi na górze. Na górnym łóżku. Kiedyś po powrocie z pracy, zastała mnie mała niespodzianka. Za pomocą kolegów zrobiła przemeblowanie. Za moimi plecami, nie pytając o zgodę, rozłożyli łóżka i przeniosła moje rzeczy. To był szczyt wszystkiego. Na dodatek uszkodzili je... Od tego czasu już nie wszystko było ok i zaczęłyśmy żyć jak kot z psem, pies z kotem.

Taka beznadziejna niepewność czy jak wrócisz do swojego mieszkania to wszystkie Twoje rzeczy będą na swoim miejscu? A może ktoś wpadnie w odwiedziny i trafisz na imprezę?