46. Zastrzyk pozytywnej energii

Grudzień 2011.

Miałam czym sobie głowę zawracać. Pomocy zazwyczaj potrzebował mój Sąsiad. Mój były Sąsiad, który polubił moją współlokatorkę. Pewnego wieczoru udaliśmy się w czwórkę – razem z nim i jego współlokatorem do pubu na piwo. I tu nagle klops – pojawiła się tam też jego dziewczyna... Jego wtedy podobno była dziewczyna... Ale wtedy zerwali definitywnie. Ona nie znała mojej współlokatorki, więc tą winną raczej byłam ja. To o mnie była zazdrosna i podobno mnie Mu potem wypominała. A ja nic złego nie zrobiłam... Żeby było śmieszniej to nawet ja próbowałam mu czasem tłumaczyć jej zachowania o których mi opowiadał, no ale tego to chyba już nie wiedziała. I od czasu gdy ze sobą zerwali, Sąsiad na początku zaczął jeszcze bardziej imprezować, a potem gdy wyszło na jaw, że jego współlokator cały czas z nią gadał i informował ją o jego poczynaniach (o spotkaniu w czwórkę też on jej powiedział, czyli to nie był przypadek) – Sąsiad stał mi się jakiś bliższy. Nie raz przychodził gdy miałam już iść spać, wysłuchiwałam go cierpliwie i przez to sama zasnąć potem nie mogłam. Z czasem stał się dla mnie trochę jak brat, potem mogłam na niego liczyć w wielu sprawach i chyba wzajemnie.

Poza tym stałam się cykającą bombą, a lont zazwyczaj podpalał mi Serduszkowy swoimi poczynaniami. Był grudzień. Gdy ucichło z lekka zainteresowanie współlokatorką trzeba było się określić z planami na Sylwestra. Siostra z daleka namawiała mnie na Sylwester u niej w mieście w klubie, gdzie organizowany był bal przebierańców. Do końca nie byłam zdecydowana, wiadomo czego najbardziej chciałam... Dzień przed końcową decyzją na którą czekała ona, napisał do mnie jakie mam plany, odpowiedziałam, że za bardzo nie mam żadnych... Takie małe kłamstwo, nie odezwał się już nic więcej. Nie rozumiałam po co pytał skoro... zresztą nieważne. To zdecydowało, że jadę do niej i mam stanowczo dać sobie z nim spokój. 

Tydzień przed świętami miałam odwiedzić koleżankę u której byłam z nim na jej ślubie. Kiedy wsiadłam w pociąg ostatni raz sprawdziłam fb, pytał czy jestem. Nie odpisałam. Pomyślałam, że pewnie znów czegoś chce, a ja dobra Margo uczynię wszystko co będzie w mojej mocy, żeby mu pomóc. O nie, nie tym razem.

Koleżanka po weselu przeniosła się w góry, miałam okazję pojechać m.in. do Zakopanego. Poza tym miałam misję specjalną. Zaprosili wtedy też tam Świadka z wesela. Tego takiego przystojniaka z brodą. Z opowieści wiedziałam, że chodzi jakiś smutny po rozstaniu z dziewczyną (już któryś tam miesiąc z kolei) i m.in. ja miałam sprawić, żeby częściej się uśmiechał....

Chyba mi się udało :D

To znaczy zaczęło się jakoś niewinnie, nie wiem czemu, ale miałam wtedy całkiem dobry humor. I fajne było to, że znów niby byłam potrzebna. Lubię pomagać, lubię być potrzebna. To właśnie chyba czasem mnie gubi...

Spędziłam tam trzy ciekawe dni. Dużo ze sobą rozmawialiśmy, bo gdy nowożeńcy byli zajęci sobą, nam pozostawało tylko nasze towarzystwo. Już pierwszego dnia wywinęłam taki numer, że potem przez następne dwa tego się wstydziłam, a przynajmniej kolejnego dnia bałam się wyjść z pokoju.

I wiem, że Jemu też z tym dziwnie było. A co się takiego stało? W piątkowy wieczór kiedy wszyscy szaleli na parkiecie nagle my zaczęliśmy szaleć ze sobą, nagle jakoś tak blisko siebie się znaleźliśmy, puścili mi zremiksowaną Adele „Someone like you”(moja ulubiona piosenka kojarząca mi się niewątpliwie z Chamem i prostakiem), On zaczął mnie dotykać jak Cham i prostak i potem już nie mogłam uciec... I w dodatku mnie pocałował raz i drugi. Nie podobało mi się to za bardzo, ale dlaczego miałam uciekać? Przecież to nie było nic złego...

Potem gdy wróciliśmy do mieszkania, poszłam do łazienki, kiedy wyszłam było zupełnie ciemno. Serce mi waliło, bo wiedziałam, że on Tam śpi. A on siedział na łóżku z telefonem. Nie wiedziałam co mam powiedzieć, wtedy skierował telefon w moją stronę i stwierdził, że mi poświeci, żebym mogła trafić do pokoju. Zaśmiałam się, dziękując. Było mi jakoś głupio i … śmiesznie.

Przez następne dni każdy z nas udawał, że nic się nie stało.

A Zakopane było piękne i na Krupówkach zaczął mnie gonić czerwony Diabeł, uciekałam, ale i tak mnie dorwał, tak chyba po to, żeby mi o kimś przypomnieć...

Mimo wszystko ten wyjazd jakoś tak naładował mnie pozytywną energią.