29. Koniec drugiego roku, no man - no problems?

14 miesięcy temu.

(pisane w październiku)

Przyszedł dzień pierwszej Komunii Św. mojej chrześnicy. Obok mnie stało jedno puste miejsce, które było przewidziane dla mojej osoby towarzyszącej, która się gdzieś zapodziała. A mówiąc sobie prawdę, której nigdy nie było. Tydzień wcześniej dane mi było uczestniczyć w rozmowie na temat facetów między facetami. Siedzieliśmy na stołówce, ja, Kolega od Serduszek i kolega Kolegi od Angielskiego. Zaczęło się od tego, że zauważył moją tapetę na telefonie z bardzo prostym przesłaniem „No man – no problems”. Skończyło na tym, że chciał mi wmówić, że będę musiała korzystać z banku spermy! Zezłościł mnie! W sumie chciał mi udowodnić, że potrzebuje faceta, ale ja nie chciałam się z tym zgodzić. Nie rozumiał mojego postępowania i nie znał moich pobudek. A ja wiedziałam, że w sumie chcę, ale nie mogę się do tego przyznać.

W ogóle dostałam zaproszenie na ślub i wesele jednej z lepszych koleżanek z liceum i z tego powodu też było mi jakoś niewyobrażalnie ciężko, bo przecież nie miałam z kim pójść. Kiedyś jak rozmawiałam z Panną Ważną, rzuciła mi propozycję, żebym wzięła Kolegę od Serduszek, on na pewno się zgodzi. A mnie to z jednej strony wszystko przerażało, a z drugiej bałam się, że jak już się zdecyduję na ten ruch to mi odmówi, a przecież On do Koleżanki z ławki, a ja będę się nagle wtrącać? Nie po drodze mi to było. Widziałam tam siebie samą, jak na każdej imprezie.

Miałam jeszcze Sąsiada, który miał dziewczynę i Przyjaciela, który zaczął romansować i nie miał dla mnie czasu, daleko gdzieś.

A tak na marginesie to zaliczyłam sesję w pierwszym terminie, a nawet przedterminie i wakacje zaczęły mi się już w połowie czerwca. Tuż przed wyprowadzką z akademika na wakacje – dzień przed ostatnim egzaminem, kiedy to pokój był obładowany pudełkami i torbami, do drzwi zapukał... Kolega z angielskiego. Uśmiechnęłam się na Jego widok, przyniósł oddać w końcu zeszyt od... angielskiego. Zdziwił się, że już się wyprowadzam. Usiadł na łóżku i zaczęliśmy gadać. Ostatnia taka nasza rozmowa. W tym samym czasie poprawiałam ściągę od Serduszkowego, on jej nie chciał, bo stwierdził, że od niego to nie chce. Zaśmiałam się pod nosem, wyszło na jaw, że uważa go za tępego? ;D

Poza tym Kolega od Serduszek też wszystko pozaliczał, przez co przegrał ze mną zakład, który polegał na tym, że jak zaliczy wszystko w pierwszym terminie to będzie musiał i musiał założyć konto na... FB! Wtedy miałam jakąś manię...

Zabawne było to jak pogratulowałam mu smsownie, przypominając o zakładzie, a on potem w kolejnych wiadomościach odpisał, że odezwie się do mnie wieczorem, żebym mu „pomogła z tą całą instytucją”. Wiecie, że ja pochłonięta myślami na jakiś inny temat totalnie nie wiedziałam o czym on do mnie pisze? Myślałam, że chodzi mu o jakieś papiery o których nie mam pojęcia.

A potem padł niezapomniany text: „Zapraszam wszystkich jak szalony”, a nawet dwa texty – kiedy mu oświadczyłam, że to co napisał na swojej tablicy wszyscy widzą: „no tak wszyscy widzą, a znajomych mam tak dużo, że aż jednego - tylko ciebie”. Jakoś tak miło się zrobiło. Następnego dnia po raz pierwszy zobaczyłam jak wygląda jego Była. 

( Kiedyś podobno się z nią mijałyśmy z dziewczynami, ale oczywiście, że ona to ona dowiedziałam się dopiero po fakcie, więc nie zwróciłam większej uwagi. Uwaga była tylko taka - z ust Panny Ważnej - że to niezła laska. ) 

Była skomentowała jego status i to, co tam pisaliśmy. Moje szlachetne serce jej pożałowało kiedy nie doczekała się odpowiedzi...