24. Srututu

16 miesięcy temu.

Po sesji i po przerwie od pracy, zaczęłam nowe poszukiwania... pracy. Mój kontakt z Kolegą z angielskiego stał się jakiś lepszy, toteż pewnego razu miałam iść razem z nim w jedno miejsce, żeby złożyć podanie. Miał też iść jego kolega, ale wyszło tak, że ten miał wypadek i wszystko spełzło na niczym. Potem jakoś mi przeszło i zaprzestałam poszukiwania.

Tymczasem zbliżały się tzw. „Połowniki”, mieliśmy za sobą połowę studiów, więc została zorganizowana większa impreza dla naszego roku. Moje kontakty z dziewczynami jakoś się poprawiły. Schodziłam się dość długo po sklepach z Koleżanką z ławki, aż ta znalazła odpowiednią sukienkę. Ja postanowiłam kupić coś skromnego, nie rzucającego się w oczy. Bez dekoltów ani wycięć. Ucharakteryzowałam się na niewinną istotkę. Nie chciałam, że tak powiem „błyszczeć”. Nie zależało mi, żeby ktoś mnie zauważył, zresztą nikogo tam takiego nie było. Chociaż... Lubiłam może trochę bardziej Kolegę z angielskiego, tyle, że on traktował mnie jako zwykłą koleżankę, a słuchy chodziły, że kręci tam z jakąś dziewczyną, która tam też akurat miała być i była. Znajoma z roku.

Miałam jechać z nimi autobusem, ale wyszło tak, że zabrała mnie Dziewczyna z grzyweczką. W środku była też Panna Ważna, Koleżanka z ławki oraz Kolega od Serduszek. Nie chcieli mnie wpuścić do środka, dopóki nie wypiłam jednego kieliszka wódki. Wyjścia nie było. Myślałam, że zwrócę to natychmiast, ale udało mi się to przezwyciężyć, ku chwale Ojczyzny.

Na miejscu Panna Najfajniejsza robiła szum wokół własnej osoby. Nic nowego. Starosta był bez swojej dziewczyny, tańczył ze wszystkimi koleżankami, tylko nie ze mną. Dziwnie mi z tym było i trochę smutno. Jakbym tam nie istniała dla Niego. Raz tylko jak robiłyśmy sobie zdjęcie z Koleżanką z ławki, podszedł i się do mnie przytulił. To też było takie nietypowe.

Kolega od Serduszek miał złamaną kostkę, toteż nie tańczył wcale, tylko pił i jadł, a więc był w swoim żywiole.

W pewnym momencie zostałam sama. Reszta poszła na świeże powietrze lub tańczyła. Koleżanka z ławki i Panna Ważna przytulały się podobno na zewnątrz do Kolegi od Serduszek i całej reszty. Ja usiadłam na schodach i pogrążyłam się w swoich myślach. Przeżyłam tam chwilę zgrozy, myśląc o swojej samotności.

Później jak wrócili znalazłam się w towarzystwie Kolegi od Serduszek i znów miałam zostać sama, bo on gdzieś znów szedł. Nie chciałam tego, nie chciałam znów tych strasznych myśli. W ogóle było mi go żal, że ta jego kostka tak boli. W pewnym momencie spytał czemu z nim idę? Czemu wolę iść z nim, niż zostać. Odpowiedź była najprostsza na świecie, nie chciałam znów znaleźć się sama, ale nie potrafiłam mu sensownie odpowiedzieć. Pojawiła się Koleżanka z ławki, zaczęły się zdjęcia. Potem po raz kolejny mi zniknęła. Był Kolega od Serduszek, przyszedł jego znajomy, zaproponowałam, że zrobię im zdjęcie. Zrobiłam, wtem ten kolega zaproponował, żebyśmy zrobili sobie wszyscy razem we trójkę. Taka sweet focia z ręki, z jego ręki. Weszłam w środek, pomiędzy nich. I wtedy stało się coś dziwnego. Nagle usta Kolegi od Serduszek znalazły się na mojej skroni, a może policzku? Poczułam kilka drobnych, czułych muśnięć. Jego znajomy skarcił Go, że co on robi, jak ten próbuje zrobić zdjęcie, a ja stałam tam sparaliżowana i przez cały czas zachowywałam się jakby nic się nie działo. Uśmiechałam się do tego głupiego aparatu, czekając aż błyśnie lampa błyskowa. 

Był pijany, tak to sobie wytłumaczyłam i szybko zapomniałam.

Pod koniec imprezy przez chwilę tańczyłam z Kolegę z angielskiego, jak on pachniał. Był wtedy obok mnie tak blisko. Można by było się od niego uzależnić jak od narkotyku...

Finał był jeszcze bardziej zdumiewający, kiedy w drodze powrotnej zabrakło miejsca dla mnie i wyszło tak, że Margo... Musiała usiąść na kolanach... Kolegi od Serduszek. Jakby wszystko sprzysięgło się przeciwko mnie.

Zazwyczaj takie sytuacje są dla mnie krępujące, toteż ta też taką była, zwłaszcza po wcześniejszej sytuacji. Ale usiadłam i uchwyciłam się zagłówka przedniego siedzenia, dość zakrętów było.

A Kolega... Siedział taki szczęśliwy i nagle zaczął ze mną temat... Języka rosyjskiego, że ja podobno umiem. Myślałam, że tam umrę ze śmiechu. Bo On też bardzo by się chciał tego języka nauczyć. W ogóle zdziwił mnie, że pamiętał, że ja coś o tym wspominałam. To było takie... miłe. Przez moment zapragnęłam się do Niego... Przytulić. Ale. Właśnie, zawsze jest jakieś Ale. Ale przecież nie byliśmy sami, a jakbym już to zrobiła, może by się nie zgodził? Przytuliłam się po raz kolejny do zagłówka, próbując odrzucić te pragnienia. Nie rozumiałam ich wtedy.

Kiedy zwolniło się miejsce, usiadłam obok Niego. Pocieszając mnie, dotknął mojego kolana. Pamiętałam, że już raz tak zrobił. Kiedy wysiadłam podobno zasnął na kolanach Koleżanki z ławki.

No tak brakowało mu czułości. W końcu od pewnego czasu był takim samym singlem jak my.