20. Wszystko w porządku

19 miesięcy temu.

Na tym świecie dziwne jest jeszcze to, że odnajdujemy swoje pokrewne dusze na drugim końcu świata. 

I Wy pewnie też tak macie lub mieliście, że od ukochanej osoby bądź od przyjaciela dzieli lub dzieliło Was tysiące kilometrów. Ja tak mam z koleżanką, która nazywana jest „siostrą”, której w rzeczywistości nie mam. Z resztą mam tak z wieloma osobami, ale dziś skupmy się na niej. 

Mieszkamy od siebie bardzo daleko, dlatego też jak Bóg da, to widujemy się chociaż raz na rok.

Po zaliczeniach postanowiłam ją odwiedzić. Odeszłam z pracy, w końcu miałam na to czas. Później miała nadejść złowroga sesja, a wcześniej były jej urodziny. I na początku było zwiedzanie jej miasta, naleśniki w jej ulubionym lokalu, szwendanie się po starówce, impreza w klubie, późny powrót i spisanie przez panów policjantów za chodzenie w niebezpiecznym miejscu? A wracałyśmy tylko na skróty do domu... Długa podróż i wspaniałe uczucie, że jest ktoś tak bliski Tobie. Że gdzieś tam mam przyjaciela...

I taka zadowolona, po powrocie opowiadałam o tym kolejnej koleżance przez telefon przed akademikiem. Był zimowy wieczór. Nie chciało mi się wchodzić do środka, bo tam pewnie byłaby współlokatorka i czułabym się skrępowana rozmową. Nagle poczułam, że ktoś za mną idzie, dlatego zeszłam z chodnika, żeby mógł mnie ominąć i iść dalej. Ale ta osoba, jakby się za mną zatrzymała, zauważyłam cień, po czym usłyszałam:

-Wszystko w porządku?

Odwróciłam się i zaniemówiłam. 

Koleżanka coś mówiła w słuchawce, a ja patrzyłam się na człowieka naprzeciwko mnie i ... Bałam się. Nie wiedziałam kim jest, czy On to On. Oprócz tego, że miał dalej tą straszną brodę, to był totalnie zalany i wyglądał jak totalna... Łajza.

Chciało mi się płakać, a jednocześnie chciałam uciec, ale stałam dłuższą chwilę bez ruchu.

Osoba ta wyciągnęła ręce w moją stronę i  przez chwilę chciała mnie dotknąć, to jeszcze bardziej mnie przeraziło. W końcu wydobyłam z siebie dźwięk:

-Wszystko w porządku – odpowiedziałam sztucznie połamanym głosem, pełnym emocji i... Uciekłam do akademika.

Kiedy się obejrzałam za siebie, widziałam już z daleka zataczająca się sylwetkę... Chama i prostaka?