6. Druga osiemnastka

28 miesięcy temu.

Nigdy nie miałam hucznych urodzin. Nawet moja osiemnastka była skromna. Dlatego też postanowiłam zrobić huczną imprezę w akademiku na którą pozapraszałam najbliższych znajomych. To było spełnienie marzenia. To były wtedy moje najlepsze urodziny. Najweselsze i najbardziej pijackie. 

Starosta długo składał mi życzenia, a Kolega od serduszek przyniósł butelkę z procentami i …śledzie! Bo jak stwierdził zjadł mi wszystkie na imprezie integracyjnej, to teraz przyniósł w prezencie. Później dowiedziałam się od koleżanki przypadkiem, że przyszedł na tą imprezę wbrew swojej drugiej połówce, z którą się pokłócił o tą imprezę. Faktycznie, w sumie mogłam zaprosić ich razem, ale jakoś na to nie wpadłam... No, a tak w ogóle to jej nie znałam, a wszystkich zapraszałam samych. Dobrze, że dowiedziałam się o tym, dopiero po jakimś czasie. Było mi jakoś dziwnie dopiero później, gdy zapewne im już przeszły złe humory.

Na imprezie był jeszcze mój kolega z podstawówki, który bardzo dużo się spóźnił, ale zostało mu wybaczone. Okazało się, że mieszka w akademiku obok, więc wyszło tak, że zaczęliśmy się od nowa kumplować. Śmiesznie było. Drugi etap imprezy odbył się w klubie, gdzie zaliczyłam wtopę w momencie gdy – Dj puścił piosenkę zadedykowaną dla mnie od moich gości i chcąc dać buziaki - wszystkim bawiącym się w kółeczku, w przypadku Kolegi od serduszek, tak całkiem przypadkiem mi się przesunął gdy chciałam mu podziękować, że dostał buziaka w... Usta! Do dziś pamiętam jaki był wtedy zaskoczony, a mnie jak było głupio! Potem już więcej razy na Niego nie spojrzałam, a On poszedł zapewne pić.

Koniec końcem poznałam jakiegoś kolesia, który tak się lepił, że musiał mnie ratować... Starosta. Nawet sama do niego wtedy uciekłam. A potem wracałam "alone" do swojego akademika, myśląc o tym, że tak bardzo bym chciała, żeby był przy mnie Ten Drań. Ten Cham i prostak. Ech. Życie bywa przewrotne i dopiero jak coś stracisz, zdajesz sobie sprawę z tego, jakie to było ważne...